Łosie i wierzbowe zakrzaczenie.

         Na mozaikę ekosystemów wokół Kapic składają się koszone zmienno-wilgotne łąki, otwarte turzycowiska, brzezina, ols, strefa szuwarów w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Ełk, sosnowe lasy i ciągi polodowcowych wyniesień mineralnych, nazywanych tutaj grzędami. Teren ten formowała nie tylko natura, także i człowiek, poprzez wykaszenie łąk, kopanie torfu lub wypas krów i koni, obsadzanie dróg wierzbami itd. Tak powstawał przez wieki jedyny w swoim rodzaju pejzaż, kapryśny, zmienny, zależny od wody i działań człowieka.
        Zwarte wierzbowe zakrzaczenia to obecnie jeden z ważniejszych elementów tego środowiska. Dla łosi jest to żerowisko i bezpieczna ostoja, a to przecież właśnie łosie są "tutejszymi" od wieków. To ich obecność jest przede wszystkim tutaj ważna i istotna, stanowi o charakterze i klimacie kapickich łąk i brzezin. Może chociaż dlatego warto się zastanowić nad sensem i skutkami wycinania zwartego zakrzaczenia wierzbowego. Czasami myślę, że niektóre,tak zwane, unijne projekty ochronny czynnej lub pozyskiwanie pieniędzy z dotacji rolno- środowiskowych nie służą ekosystemowi, raczej przynoszą więcej szkody niż pożytku. Warto się też zastanowić nad tym, czy głębokie ingerowanie w cały ekosystem można uzasadniać ochroną jednego tylko gatunku, którego i tak już praktycznie w tym ekosystemie nie ma i żadne drastyczne działania tego nie zmienią. Utraciłem pewność, że chodzi tutaj o dobro przyrody i zacząłem się obawiać, że tak naprawdę chodzi głównie o pieniądze. Mam nadzieję, że moje obawy są płonne i to ja się mylę. Ale jeśli nie, to co dalej?
     Okolice Kapic to mój dom, pejzaż który wybrałem na życie. Tymczasem, za unijne pieniądze na Dębcu ( http://www.fluidi.pl/o,4604/Debiec/?zn=0&tab=1 ), w miejscu oddalonym i odciętym od bezmyślnej konsumpcji i " gadżetowej cywilizacji", ma być budowana infrastruktura dla turysytów (wieża widokowa i kładka). To tak jakby, w świątyni kupczyć plastikowymi pamiątkami przed ołtarzem. Tak widać musi być, euro ważniejsze bywa od łosia i Dębca, a zapatrzenie w nadbiebrzańską dal, zasłuchanie w ciszę pustych łąk i cały ten przecudnie snujący się we mgle "biebrzański smętek" to przeżytek. Chciałbym dalej wierzyć, że to co napisałem to nieprawda, ale o nadzieję coraz trudniej.

Link do strony, tag Dębiec  http://iwaszko.fotopozytywy.pl/?tag=113
Linki do niektórych łosich albumów ze strony fotograficznej : http://iwaszko.fotopozytywy.pl/index.php?album=228&sort=1 ,  http://iwaszko.fotopozytywy.pl/index.php?album=215&sort=   oraz  http://iwaszko.fotopozytywy.pl/index.php?album=222&sort=
P.S. Miał być tekst o łosiach i ich maskowaniu się w wierzbowych krzakach. Wyszło to co wyszło. Widać to co boli zawsze pcha się do przodu, a samotność człowieka wobec biebrzańskiej natury skłania do refleksji szerszych niż tylko przyrodniczy opis.