Niebo

Rozległa płaszczyzna łąk lub wód otwiera się na niebo nad nią. Tafle wody są przecież zwierciadłem nieba. Niebo nad łąkami, które zmierzają ku odległej linii horyzontu jest zawieszone tak nisko, że można prawie go dotknąć. Pustka pomiędzy niebem a ziemią lub taflą wodną wypełniona jest ciszą. Cisza dopełnia pustkę i pozwala pełniej chłonąć tę mistyczną przestrzeń w samotności, a wtedy odkrywamy, że cały ten makrokosmos wokół nas jest w istocie odbiciem naszej duszy, jej zwierciadłem - jak tafla wody dla nieba.