Podobnie jest i ze starymi drzewami. .Najpierw muszą stać się silne i dojrzałe, gotowe do walki o przeżycie. Potem trwają szarpane wiatrem i burzami. Stają się domem dla ptaków, dają cień, schronienie i pożywienie innym żywym istotom. W końcu osłabione wiekiem i długotrwałym skwarem ulegają gwałtownej nawałnicy. Ich przełamane konary chylą się teraz ku ziemi.
To drzewo ma już czas jarmarku za sobą. Wichry, ulewy, mrozy, człowiecze działania zostawiły po sobie widoczne ślady na korze i konarach. Jest jak ekspresyjna rzeźba, w której zastygła prawda o dramatach, radościach, przegranych i wygranych zmaganiach. Opowiada o swoim pięknym życiu podobnie jak doświadczony Żyd powracający z jarmarku.
Wierzby:
http://iwaszko.fotopozytywy.pl/index.php?tag=53&offset=0&order=&sort=
Piękne, mgliste światło. Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńZdążyłem w ostatnie chwili, bo mgła szybko opadła, słońce przestało przebijać się przez chmury. Po opadnięciu mgły i przejściu rozproszonego światła w szarość już nie było takiego efektu. Pozdrawiam Igor
UsuńKlimatyczna fota. Trochę szkoda, że ucięta u góry:)
OdpowiedzUsuńPęknięcie ,a właściwie rozszczepienie pnia sprawiło, że jedna jego część pochyliła się ku ziemi, tworząc rodzaj półkolistej bramy. Pozostała, część skierowana jest po skosie ku górze i wyznacza inny rytm i kierunek. Ta półkolista brama pozwala na kompozycję opartą na łuku, co w połączeniu z z mglistym porankiem i otoczeniem daje klimat w pełni uzasadniający taki ciasny kadr. Kompozycja musi być zrównoważona. Łuk spina ją w całość i dopina, zamyka kompozycję, oddając w miarę wiernie nastrój. Jak to działa to dobrze. Natura rzadko nagina się idealnie do geometrii, a nieduże od niej odstępstwa czasem dodają tylko ekspresji i dynamiki. Równowaga napięć jest w tym zdjęciu zachowana. Sam nazwałeś go zdjęcie klimatycznym. Lepsze często bywa wrogiem dobrego. Dziękuję za opinię i pozdrawiam. Igor
Usuń